اثر تنش خشکی پس از گلدهی بر توان ذخیره‌سازی و میزان مشارکت ذخایر ساقه در عملکرد دانه ژنوتیپ های گندم

به­منظور بررسی اثر تنش خشکی پس از گلدهی بر انتقال مجدد ماده خشک 56 ژنوتیپ گندم، این آزمایش به­صورت لاتیس مستطیلی 7×8 با دو تکرار در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه اجرا شد. نتایج نشان داد که بین ژنوتیپ­ها از لحاظ عملکرد دانه تفاوت معنی­داری در سطح احتمال یک­درصد وجود داشت و در حدود 2/27 درصد افت عملکرد دانه در واکنش به تنش خشکی پس از گلدهی دیده شد. مقایسه میانگین عملکرد در ژنوتیپ­های مختلف گندم نشان داد که در شرایط کنترل رطوبتی ژنوتیپ­های داراب 2، نوید و UN-11 (به ترتیب با 760، 690 و 662 گرم در مترمربع) بیشترین و رقم رسد (419 گرم در مترمربع) دارای کم­ترین عملکرد دانه بود و در شرایط تنش خشکی پس از گلدهی نیز ژنوتیپ­های 330 و مغان 1 به ترتیب با 542 و 510 گرم در مترمربع بیش­ترین و رقم شیرودی با 187 گرم بر مترمربع کم­ترین عملکرد دانه را داشتند. از نظر انتقال مجدد ماده خشک و کارایی انتقال مجدد، میان­گره­های پایینی ساقه نسبت به دم گل آذین و ماقبل آخر برتری نشان­داد. ژنوتیپ­های مورد مطالعه در انتقال مجدد و کارایی انتقال مجدد ماده خشک اختلاف معنی­داری داشتند.  با توجه به نتایج به­دست آمده، به­نظر می­رسد که، کارایی انتقال مجدد تحت تاثیر ژنتیک و محیط بوده و احتمالاً تولید ماده خشک بیش­تر در مرحله گلدهی باعث انتقال مجدد بیش­تر ماده خشک به سمت دانه خواهد شد.